Op www.thecostofknowledge.com hebben inmiddels meer dan 1700 wetenschappers uit de hele wereld aangegeven niks (meer) met wetenschappelijk uitgever Elsevier te maken willen hebben. Elsevier is volgens de critici een geldwolf die wetenschappelijke tijdschriften peperduur houdt, terwijl die zonder vergoeding door wetenschappers worden geschreven, geredigeerd en op kwaliteit gehouden. Abonnementen zijn knetterduur, vaak verplicht gebundeld met allerhande rommel, en dan nog steeds niet voor iedereen toegankelijk. Zie heden het bericht in de Volkskrant.
Dat staat allemaal haaks op de rol die wetenschap zou moeten spelen. Schreef de Britse wiskundige Tim Gowers vorige week in zijn weblog, waarna als een soort Arabische Lente in no time een webpetitie een feit was. De toeloop was massaal. Ook een handjevol Nederlanders tekende de lijst, en gaven zo aan niet meer in een blad van Elsevier te zullen publiceren, noch redactiewerk of reviewwerk te zullen doen.
Nu geeft Elsevier iets van 2000 tijdschriften uit, dus echt groot is de Occupy Elsevier nog niet. Maar wat klein is, kan zomaar groot worden.
Na lang aandringen van mijn kant kwam Elsevier maandagavond met een verklaring. Die gaat als volgt:
Wij waarderen de bijdragen van auteurs, reviewers en editors aan onze publicaties. We zijn trots op onze rol in het beter toegankelijk en vindbaar maken van wetenschappelijke informatie en het waarborgen van kwaliteit en integriteit. Voor wat betreft de petitie: wij respecteren de vrijheid van auteurs om hun eigen beslissingen te nemen. Wij staan open voor hun argumenten en zoeken actief de dialoog. Wij hopen echter dat degenen die de petitie hebben ondertekend hun mening zullen heroverwegen, omdat de feiten waarnaar wordt verwezen, niet correct zijn. Toegang tot wetenschappelijke informatie is groter dan ooit, en de prijs per artikel is lager dan ooit. Dit is een direct resultaat van de investeringen van wetenschappelijke uitgevers in het digitaliseren, verrijken en beschikbaar maken van content. De realiteit is dat (1) onze prijsstijgingen in de afgelopen 10 jaar tot de laagste in de sector behoren, (2) introductie van nieuwe opties voor aanschaf van content hebben geleid tot een enorme vergroting van toegang en gebruik tegen een fractie van de list price, en (3) Elsevier leverde, op vrijwillige basis, vanaf het eerste uur de belangrijkste bijdrage aan de National Institutes of Health (Pubmed Central). Wij zien het als onze taak om samen met de wetenschappelijke gemeenschap een bijdrage te blijven leveren aan de wetenschap. En we zijn ervan overtuigd dat we daarin meer kunnen bereiken zonder overheidsmandaten.
Bottomline: we waarderen de zorgen en respecteren de keuzevrijheid van auteurs, maar ze kennen hun feiten niet. Elsevier werkt juist keihard aan de brede toegankelijkheid van informatie en dat tegen een prijs per artikel die lager is dan ooit.
Dat schreeuwt om een follow up. Alleen wordt het wel haasten dan. Elsevier maakt op 16 februari zijn jaarcijfers 2011 bekend. Vanaf twee weken voor die datum mag er geen beursgevoelige informatie de deur meer uit. Dat is vanaf overmogen. thecostofknowledge valt daar zeker ook onder.
martijnvancalmthout
martijnvancalmthout 
RMS
/ januari 31, 2012I am a big supporter of open access, but I find these attacks on Elsevier completely unfair and disproportional. Elsevier is a business, and they own copyright of articles (because authors under no duress passed them on to them). The bill in the US congress simply sought to protect this legal copyright, rather then forcing them to release articles to free access repositories. If authors want their work to be freely available, there is already a very good alternative to Elsevier in place: open access journals.
The US bill in no way threatened the existance of potential growth of open access journals. In fact, if the governemental institutions that support academic research mandated that government-funded research be made open access (i.e. that they must be published in open access journals), and even better if they provided the extra funding needed to pay author fees, then the bill could even stimulate the growth of open access journals.
Elsevier has every right to continue doing business as usual, if they feel this is best for them, the academic community can alone change the course of publishing without the smear campaign that is going on. Conclusion: if you want open access, publish in open access; simple.